Artroskopia może dostarczyć wielu ważnych informacji w diagnostyce zmian stawu łokciowego. Najczęściej spotykaną dolegliwością jest fragmentacja przyśrodkowego wyrostka wieńcowego kości łokciowej (FCP).
Artroskopia stawu łokciowego, diagnozowanie i leczenie dysplazji łokcia
Nieco rzadziej mamy do czynienia z OCD przyśrodkowego kłykcia kości ramiennej. Diagnoza powyższych schorzeń nie jest łatwa, szczególnie we wczesnych stadiach, ze względu na trudne oszacowanie zmian chrząstki stawowej oraz zaczątków wtórnej artrozy (zapalenia stawu) na podstawie zdjęć RTG. Nawet w późniejszym stadium FCP diagnoza często stawiana jest jedynie na podstawie zmian wtórnych, nie widząc pierwotnego uszkodzenia. Oznacza to, iż poznajemy istotę problemu dopiero wtedy, kiedy mamy już do czynienia z degeneracją stawu dużego stopnia. Dzięki wykorzystaniu artroskopii można wykryć zmiany we wczesnym stadium, zanim jeszcze dojdzie do powstania artrozy. Badania dowiodły, iż artroskopia przewyższając radiografię oraz tomografię komputerową, jest w stanie najdokładniej uwidocznić zmiany przyśrodkowego wyrostka wieńcowego. Tam gdzie TK oraz RTG nie wykazują obecności ciała obcego wewnątrz stawu – jest ono widoczne w obrazie artroskopowym.
Dzięki temu uzyskuje się korzystniejsze rokowanie pozabiegowe, ponieważ zwykle nie dochodzi jeszcze do zmian zwyrodnieniowych stawu. Kolejną zaletą jest fakt, iż w wielu sytuacjach udaje się uniknąć eksploracyjnego zabiegu na otwartym stawie. Artroskopia stawu łokciowego wskazana jest u każdego młodego psa, u którego występuje kliniczny problem związany z łokciem, nawet jeśli radiograficznie nie uwidoczni się tam żadnych zmian. Kulawizna jednej z kończyn piersiowych u młodych psów często wiązana jest z uszkodzeniem stawu łokciowego.
Najczęściej spotykane patologie tego stawu zwykle są określane wspólnie jako „dysplazja stawu łokciowego”. Schorzenie to dotyka regularnie ras psów dużych szybko rosnących, takich jak labrador retriever, golden retriever, rottweiler oraz berneński pies pasterski.
Dolegliwości rozpoczynają się zwykle w bardzo młodym wieku (4-8 miesięcy), również spotykamy się z tym problemem u psów starszych oraz u innych ras niż wyżej wymienione. Podstawowe schorzenia stawu łokciowego to fragmentacja przyśrodkowego wyrostka wieńcowego kości łokciowej (FCP), niezrośnięty wyrostek dodatkowy (UAP), OCD, niezgodność stawu łokciowego (IC) oraz degeneracja ścięgna mięśnia zginacza łokciowego nadgarstka. Radiologicznie rozróżniamy trzy stopnie dysplazji łokcia w zależności od wielkości zmian zwyrodnieniowych.
