Udar mózgu u psa - objawy i leczenie

W pierwszym przypadku mówimy o udarze niedokrwiennym, który wynika z niedrożności naczynia tętniczego, podczas gdy w drugim przypadku dochodzi do przerwania ciągłości naczynia, co prowadzi do udaru krwotocznego. Oba te rodzaje udaru mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia i życia psa, dlatego istotne jest zrozumienie ich przyczyn, objawów oraz możliwości leczenia i zapobiegania. Pragniemy więc przyjrzeć się bliżej temu zagadnieniu, abyście mogli świadomie dbać o zdrowie waszych czworonożnych przyjaciół.

Udar mózgu jest poważnym stanem, który wynika z niedokrwienia pewnej części mózgu. Może do niego dojść na skutek niedrożności naczynia tętniczego, co nazywane jest udarem niedokrwiennym, albo przez przerwanie ciągłości naczynia, co określa się jako udar krwotoczny. W obu przypadkach skutkiem jest brak prawidłowego dopływu krwi do tkanki nerwowej, co prowadzi do jej niedotlenienia oraz uniemożliwia dostarczenie do niej odpowiedniej ilości substancji odżywczych, czego skutkiem jest uszkodzenie tej tkanki.

Choć najczęściej udary dotykają psów starszych, należy pamiętać, że problem ten może wystąpić u psa w każdym wieku.

- Nagłe trudności z poruszaniem się: Może się to objawiać jako niezdolność do chodzenia, chód po okręgu, trudności z utrzymaniem równowagi, niedowład lub paraliż w jednej lub więcej kończynach.

- Zaburzenia koordynacji ruchowej: Twój pies może wydawać się niezdolny do utrzymania równowagi, a jego ruchy mogą być niezgrabne lub niepewne.

- Nietypowe zachowanie: Może to obejmować zmiany w zachowaniu, takie jak dezorientacja, zmniejszona reakcja na bodźce zewnętrzne, zmniejszone zainteresowanie otoczeniem lub nietypowe dla psa zachowanie agresywne czy lękowe.

- Zaburzenia widzenia lub reakcji na bodźce wzrokowe: Twój pies może wykazywać trudności z widzeniem, może być niewrażliwy na bodźce wzrokowe lub może reagować nietypowo na ruchome obiekty.

- Zmiany w funkcji połykania: Choroba ta może objawiać się trudnościami w jedzeniu lub piciu, chrapaniem, kaszlem, a nawet trudnościami w wydawaniu dźwięków.

- Ataki padaczkowe: U niektórych psów mogą wystąpić napady padaczkowe jako wynik udaru mózgu.

Objawy te zazwyczaj rozwijają się szybko, a z czasem może wystąpić samoistna poprawa stanu, choć odpowiednia terapia i rehabilitacja zazwyczaj są kluczowe dla pełnego powrotu do zdrowia.
Warto pamiętać, że objawy te mogą być również związane z innymi schorzeniami, dlatego ważne jest, aby niezwłocznie skonsultować się z lekarzem weterynarii, jeśli u psa wystąpią jakiekolwiek nietypowe zachowania lub niepokojące symptomy.

Wczesne rozpoznanie, odpowiednia diagnostyka i jak najszybsze rozpoczęcie leczenia są kluczowe dla zapewnienia jak największych szans na powrót do zdrowia zwierzęcia. Leczenie udaru mózgu u psa może obejmować terapię farmakologiczną, rehabilitację oraz odpowiednią opiekę pielęgnacyjną i zazwyczaj ma charakter objawowy. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność hospitalizacji psa w celu monitorowania jego stanu i zapewnienia intensywnej opieki medycznej.

Rokowania w przypadku udaru mózgu u psa zależą od wielu czynników, w tym od stopnia uszkodzenia mózgu, szybkości diagnozy i rozpoczęcia leczenia, oraz od stanu ogólnego psa i jego odpowiedzi na terapię. W niektórych przypadkach udar mózgu u psa może prowadzić do trwałych lub nawet śmiertelnych konsekwencji, natomiast w innych przypadkach może nastąpić pełna rekonwalescencja.
Należy również pamiętać, że rokowania mogą różnić się w zależności od indywidualnych cech psa oraz od typu i lokalizacji udaru mózgu.

Ostateczne rokowania powinny być oceniane przez lekarza weterynarii na podstawie stanu zdrowia psa, jego odpowiedzi na leczenie oraz potencjalnych powikłań, dlatego ważne jest regularne monitorowanie stanu zdrowia psa i ścisła współpraca z lekarzem.

Ważnym elementem terapii jest wyleczenie lub ustabilizowanie choroby, która doprowadziła do wystąpienia udaru.
Wsród czynników ryzyka można wymienić:

- nadczynność kory nadnerczy (choroba Cushinga),

- przewlekła niewydolność nerek,

- nadciśnienie tętnicze,

- cukrzycę,

- hipertriliglicerydemię i hipercholesterolemię,

- choroby pasożytnicze w tym angiostrongylozę i dirofilariozę,

- niedoczynność tarczycy (głównie psy),

- nadczynność tarczycy (głównie koty),

- kardiomiopatię (głównie koty),

- stosowanie niektórych leków.

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć udar mózgu, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii lub udaj się do najbliższej kliniki weterynaryjnej - udar mózgu jest stanem nagłym, który wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Unikaj podawania jakichkolwiek leków psu bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Szybkie działanie może znacznie ograniczyć skutki udaru i zwiększyć szanse na pełną rekonwalescencję zwierzęcia.