Paraliż tylnych łap u psa to problem, który może wynikać z różnorodnych schorzeń, nie tylko ortopedycznych. Jakie są przyczyny paraliżu i jak można pomóc psu z niedowładem kończyn?
Problem z funkcjonowaniem tylnych łap to dość częsta przypadłość u psów. Mogą cierpieć na kulawizny, dysplazję stawów biodrowych czy wypadanie rzepki, ale także całkowicie utracić możliwość poruszania się – chwilowo lub na stałe. Co powoduje paraliż tylnych łap u psa, jak zdiagnozować przyczynę i jak pomóc czworonogowi?
Paraliż, porażenie czy niedowład?
Porażenie (inaczej paraliż) to stan, w którym nie można wykonać ruchu sparaliżowaną częścią ciała. Paraliż tylnych kończyn u psa wynika z braku sygnałów nerwowych docierających do łap. Układ nerwowy przestaje wysyłać bodźce, które umożliwiają ruch.
Niedowład to natomiast ograniczenie zakresu ruchu lub zmniejszenie jego siły z powodu uszkodzenia nerwów lub mięśni. Paraliż i niedowład mogą być chwilowe lub trwałe, a także pojawiać się nagle (ostry) lub rozwijać się powoli (przewlekły).
Paraliż tylnych łap u psa - przyczyny
Paraliż tylnych łap u psa może być wynikiem różnych schorzeń ortopedycznych, neurologicznych, a także nowotworów czy chorób zakaźnych. Jakie są najczęstsze przyczyny i jak je rozpoznać oraz leczyć?
Dyskopatia u psa
Dyskopatia (choroba zwyrodnieniowa krążka międzykręgowego) to częsta przyczyna paraliżu u psów. Wyróżnia się dwa typy tej choroby:
-
Typ I Hansena: Najczęściej dotyczy krótkonożnych psów, takich jak jamniki, shih tzu, welsh corgi, a także cocker spanieli, pudli i beagle'ów. W tej postaci choroby dochodzi do przerwania pierścienia włóknistego krążka międzykręgowego, co powoduje silny ucisk na rdzeń kręgowy. Objawy, takie jak silny ból, porażenie kończyn i zanik mięśni, pojawiają się nagle i szybko postępują.
-
Typ II Hansena: Rozwija się powoli u starszych psów, takich jak owczarki niemieckie czy labradory. Dysk stopniowo się przesuwa, co prowadzi do coraz większych problemów z poruszaniem się. W zaawansowanych przypadkach może dojść do paraliżu tylnych łap oraz nietrzymania moczu i kału.
Dyskopatię diagnozuje się za pomocą zdjęć rentgenowskich kręgosłupa. Leczenie może obejmować zarówno zabiegi chirurgiczne, jak i terapię farmakologiczną, zależnie od zaawansowania choroby. Rehabilitacja u zoofizjoterapeuty może również przynieść znaczną ulgę psu.
Zespół ogona końskiego
Spondylopatia lędźwiowo-krzyżowa (inaczej zespół końskiego ogona) to kolejna częsta przyczyna paraliżu tylnych łap. Dotyka głównie starszych psów ras dużych i średnich. W wyniku zwyrodnień dochodzi do ucisku na korzenie nerwowe, co powoduje silny ból, niechęć do ruchu ogonem, porażenie kończyn oraz nietrzymanie moczu i kału. Chorobę diagnozuje się poprzez badania RTG, a leczenie obejmuje podawanie leków przeciwzapalnych, ograniczenie ruchu i rehabilitację.
Zator włóknisto-chrzęstny
Nagły, postępujący paraliż tylnych łap może być spowodowany zatorem, czyli zablokowaniem dopływu krwi do rdzenia kręgowego, co prowadzi do jego martwicy. Choroba ta dotyka głównie psy dużych ras po intensywnym wysiłku. Leczenie polega na podawaniu leków przeciwzapalnych i ograniczeniu ruchu, a powrót do zdrowia może trwać nawet kilka tygodni.
Nowotwory u psa
Nowotwory rozwijające się w okolicy kręgosłupa mogą powodować ucisk na nerwy, co prowadzi do stopniowo narastających objawów podobnych do dyskopatii, takich jak chwiejność chodu, problemy z równowagą i zaciąganie łap. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu guza, jednak nie zawsze jest to możliwe w przypadku nowotworów zlokalizowanych w pobliżu kręgosłupa.
Choroby zakaźne i stany zapalne
Choroby wirusowe, pasożytnicze, infekcje bakteryjne i grzybicze mogą prowadzić do stanów zapalnych krążków międzykręgowych, co skutkuje silnym bólem pleców i trudnościami w poruszaniu się. Brak leczenia może doprowadzić do niedowładu kończyn. Diagnostyka obejmuje badania krwi, moczu oraz RTG, które pomagają ustalić przyczynę stanu zapalnego i dobrać odpowiednie leczenie.
Jak leczyć paraliż tylnych łap u psa?
Rozpoznanie przyczyny paraliżu jest kluczowe dla skutecznego leczenia. Wiele chorób powodujących niedowład nie różni się znacząco objawami, dlatego istotne jest szybkie przeprowadzenie dokładnych badań. Opóźnianie diagnostyki może prowadzić do trwałego paraliżu i ogromnego bólu. W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów, takich jak problemy ze wstawaniem, utrzymaniem równowagi czy nietrzymaniem moczu i kału, należy jak najszybciej skonsultować się z weterynarzem. Zapisz psa na badanie rezonansem magnetycznym, aby poznać dokładnie źródło problemu.
Pamiętaj: Diagnostyka i leczenie paraliżu u psa to proces, który wymaga współpracy z doświadczonym weterynarzem oraz specjalistą w zakresie rehabilitacji. Regularne badania i szybka reakcja na niepokojące objawy mogą znacząco poprawić jakość życia psa i zapobiec poważnym powikłaniom. Im szybciej będzie postawiona diagnoza, tym większa szansa na całkowity powrót psa do zdrowia.
