Padaczka u kota

Padaczka – co to jest?

Padaczka, znana również jako epilepsja, to przewlekłe zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się nawracającymi napadami padaczkowymi. Napady te mogą być zarówno objawem innych chorób, jak i samodzielną jednostką chorobową. Mogą one występować w przebiegu różnych schorzeń dotyczących układu nerwowego, takich jak zapalenie czy guz mózgu, a także chorób innych narządów, jak nerki czy wątroba. Padaczka może również mieć podłoże genetyczne, co określa się jako padaczkę idiopatyczną. Kluczowym elementem napadu padaczkowego są niekontrolowane wyładowania bioelektryczne komórek nerwowych w mózgu.

Różne oblicza padaczki

Czy padaczka zawsze wygląda tak samo?

Nie, padaczka może manifestować się na różne sposoby, w zależności od jej typu. Najczęściej spotykaną formą jest padaczka uogólniona, która obejmuje całe ciało. Rzadziej występuje padaczka częściowa, która może być trudna do rozpoznania, ponieważ jej objawy są mniej oczywiste.

• Padaczka uogólniona: Charakteryzuje się początkowym sztywnieniem całego ciała (faza toniczna), a następnie silnymi skurczami mięśni (faza kloniczna). Pies lub kot może nadmiernie się ślinić, a także mimowolnie oddać kał lub mocz. Zwierzę traci świadomość i nie reaguje na bodźce zewnętrzne.

• Padaczka częściowa: Objawia się subtelnymi objawami, takimi jak drżenie głowy, niepewny chód, nadmierne wylizywanie się, utrata kontroli nad jedną kończyną lub łapanie nieistniejących much. Często jest mylona z innymi zaburzeniami.

Atak padaczkowy vs. stan padaczkowy

Czy atak padaczkowy i stan padaczkowy to to samo?

Nie. Stan padaczkowy to stan, w którym atak padaczkowy trwa nieprzerwanie powyżej 10 minut lub następuje kilka napadów bez powrotu do pełnej świadomości między nimi. Jest to sytuacja niezwykle niebezpieczna, mogąca prowadzić do trwałych uszkodzeń układu nerwowego, a nawet śmierci zwierzęcia. W takim przypadku konieczna jest natychmiastowa interwencja weterynaryjna.

Przyczyny drgawek u psów i kotów

Padaczka, ze względu na przyczyny, dzieli się na dwa główne typy:

1. Padaczka idiopatyczna: Nie ma jednoznacznej przyczyny strukturalnej czy metabolicznej, podejrzewa się tu czynnik genetyczny. Najczęściej występuje u młodych zwierząt, między 6. miesiącem a 5. rokiem życia.

2. Padaczka wtórna: Jest wywołana przez czynniki uszkadzające przodomózgowie, takie jak:

   • Niewydolność nerek

   • Choroby wątroby

   • Bardzo niski poziom glukozy

   • Anemia

   • Zaburzenia elektrolitowe

   • Guz mózgu

   • Stany zapalne w układzie nerwowym

   • Zatrucia

   • Choroby zakaźne

Konsekwencje padaczki

Skutki padaczki zależą od intensywności, częstotliwości i długości trwania napadów. Krótkie, sporadyczne ataki mogą powodować tymczasowe osłabienie, dezorientację i problemy z koordynacją ruchową. W przypadku dłuższych napadów mogą wystąpić przejściowa utrata wzroku lub niedowład kończyn. Znacznie poważniejsze konsekwencje, takie jak trwałe uszkodzenie układu nerwowego, a nawet śmierć, występują po atakach gromadnych lub w stanie padaczkowym.

Jak postępować w przypadku ataku padaczkowego?

Atak padaczkowy u psa czy kota może być traumatycznym doświadczeniem dla opiekuna, zwłaszcza gdy występuje po raz pierwszy. W takich sytuacjach kluczowe jest zachowanie spokoju:

1. Nie dotykaj kufy zwierzęcia: Podczas ataku zwierzę traci świadomość i może przypadkowo ugryźć.

2. Zapewnij spokój i ciszę: Zredukuj oświetlenie, wycisz dźwięki.

3. Nagraj atak: To pomoże w diagnozie.

4. Poczekaj na zakończenie ataku: Pierwszy atak zazwyczaj nie trwa długo, warto więc odczekać i dopiero po jego zakończeniu zabrać zwierzę do weterynarza. Jeśli jednak atak trwa dłużej, niezwłocznie udaj się do lecznicy.

Diagnostyka padaczki

W przypadku wystąpienia drgawek, zwierzę powinno zostać zbadane przez lekarza weterynarii. Zalecane badania obejmują:

• Badanie ogólne i neurologiczne

• Badania krwi (morfologia i biochemia)

• Badanie moczu

• Ultrasonografia jamy brzusznej

• Badania obrazowe głowy

Leczenie padaczki

Padaczkę można leczyć, a sposób leczenia zależy od jej typu:

• Padaczka wtórna: Leczenie koncentruje się na usunięciu przyczyny choroby (np. niewydolność nerek, choroba zakaźna) oraz leczeniu objawowym, w tym stosowaniu leków przeciwdrgawkowych.

• Padaczka idiopatyczna: Leczenie zazwyczaj trwa przez całe życie pacjenta, a leki przeciwdrgawkowe są stosowane regularnie. W stanach padaczkowych pacjent może być wprowadzony w śpiączkę farmakologiczną. Stałe leczenie wprowadza się, gdy ataki występują częściej niż raz na kwartał. W przypadku sporadycznych napadów opiekunowie są przeszkoleni, jak postępować w razie ataku.

Opiekunowie psów czy kotów z padaczką z czasem uczą się radzić sobie z opieką nad chorym zwierzęciem. Obserwacje pozwalają im przewidywać nadchodzące ataki i odpowiednio na nie reagować, co znacznie poprawia jakość życia ich podopiecznych.